De vogels die onze tuin bezoeken en de insecten en bloemen die er leven en algemene fotografie
Weer of geen weer de vogels laten zich wel horen en ik ben heel blij dat
ik haast iedere dag de specht zie het is voor of anders achter in de tuin.
Je kunt goed zien dat dit het vrouwtje is ze mist namelijk
de rode vlek in haar nek.
Heel rustig klimt deze dame omhoog om vervolgens in het voerhuisje te stappen
en op de ene vet-ring te zitten en de andere vet-ring op te eten.
Nu hoop ik haar nog een keer te fotograferen wanneer ze op het gras loopt.
Het heeft even geduurd voor dat ik weer de energie had om een blog te plaatsen.
Maar we zijn er weer ik heb niet zoveel foto’s kunnen maken.
Deze halsbandparkieten zijn een vrouwtje en mannetje, volgens mij hebben ze een behoorlijk verschil van mening dat komt in de beste families voor.
Klik op de foto voor vergroting
Doordat we alle twee achter elkaar een longontsteking hebben gehad zijn we ook niet weggeweest maar we hebben ons wel vermaakt.
Frans had mooie achtergronden gemaakt en daar hebben we eens andere dingen op gefotografeerd, ik had nog glazen gewichten en dat gaf een leuk effect.
We zijn ook bezig geweest met druppelfotografie zonder dure druppelaars gewoon met een plasticzakje een gaatje erin geprikt.
En we hadden ook geen lazertrigger, we moesten gewoon op de gok doen.
Het is de bedoeling dat je dan zo’n mooi kroontje fotografeert als de druppel in het water valt, ik heb halve kroontjes en een hoop missers.
Maar ik heb wel iets wat niemand anders heeft geen kroontje maar wel een visje.
Het is voor mij altijd weer een verrassing wanneer ik niet zo lekker in mijn vel zit,
er ineens een vogeltje in de tuin komt die ik lang niet meer heb gezien.
Nu was het niet één maar vijf staartmeesjes, dan ben ik zo blij als een klein kind.
Het staartmeesje (Aegithalos caudatus) is ’n vogeltje dat ongeveer 16 cm is.
Maar dan is de staart 10 cm lang wel mee gemeten.
De staartmeesjes leven in groepjes en vooral zomers hoor je ze vaak
eerder dan je ze ziet.
Klik op de foto voor vergroting
Het is een leuk vogeltje en meestal hangt hij onder aan een tak aan de boom.
Het jaar is haast voorbij, we gaan aan de laatste week beginnen.
Iedereen wens ik fijne feestdagen en bovenal
een gezond en gelukkig 2020.
Maar ik hoop vooral dat het een jaar van vrede wordt en dat men
meer voor elkaar over heeft.
Een simpel woord kan al zoveel vreugde geven.
Liefde is leven en leven is liefde geven.
Gisteren zag ik in de boom voor de mannetjes specht en ik waarschuw
Frans en hij kijkt en ziet achter in de perenboom het vrouwtje.
Dit zijn van die momenten dat een sombere dag ineens
verlicht wordt door het zien van één vogeltje.
We gaan er even tussen uit en komen terug in het nieuwe jaar.
Ik keek en voelde dat er iets gebeurde in de tuin en wonder boven wonder
lag mijn camera op tafel met de goede lens erop.
Mijn hartslag ging omhoog want je moet nu eenmaal snel zijn wil je vogels
goed op de foto krijgen en dit moest lukken.
Na haast een jaar van afwezigheid was de specht weer in de tuin.
Mevr. Specht deed zich te goed aan het vetblok ondanks de regen.
Klik op de foto voor vergroting
Maar wat is dat wat komt er nu weer aan dit is echt mijn blok en daar blijf jij vanaf.
Voor de spreeuwen heeft ze geen ontzag maar wanneer er een halsbandparkiet
verschijn dan ruimt zij het veld.
Ik zie haar nog net landen op de standaard van het vogelhuisje en het klinkt
misschien gek maar het voelt als een geschenk dat zij er weer is.
Iets wat ik haar nog niet eerder heb zien doen is dat zij gaat eten uit het voerhuisje.
Ze is duidelijk al meer hier geweest want ze weet goed de weg.
Het regent nog steeds maar zij brengt kleur in de tuin.
Daarna ploft ze neer in het broodmandje van de eksters en het winterkoninkje.
Wie kan haar wat maken, het is haar rondje tuin.
Tot slot vliegt ze nog steeds in de regen naar de perenboom om daar nog
even rustig rond te kijken en dan vliegt ze weg.
Mijn dag kan niet meer stuk de specht gefotografeerd en
het winterkoninkje gezien wat wil een mens nog meer.
Op zevenentwintig november de eerste foto’s van deze maand gemaakt, ook al was
het grauw en somberweer maar dit kon ik niet laten schieten.
Toen ik door het raam keek kon ik mijn ogen niet geloven, er liep rustig door ons
onkruid grasveld een egel te zoeken naar wormen, insecten en appel.
Snel mijn camera gepakt en natuurlijk zat de macrolens erop, snel de andere
lens erop gezet en mijn statief gepakt.
Toen met mijn trippelstoel naar de keukendeur en ik heb mijn best gedaan
om het egeltje zo goed mogelijk te fotograferen maar het was best donker.
Klik op de foto voor vergroting
Het watervrouwtje keek somber voor zich uit of dat ze wilde zeggen met dit weer
lukt je het nooit om iets moois te maken, het grasveld is een rommeltje.
Wat ze voor je gesnoeid hebben is ook helemaal mis gegaan, je ziet
alleen maar takken die zijn doorgeknipt en er is nergens
een blaadje groen te bekennen.
Je hebt gelijk dacht ik mijn hele groene achterwand is verdwenen.
Het is raar om deze tijd van het jaar een egel tegen te komen, maar misschien
komt het door het zachte weer.
Vlak naast de keukendeur zaten twee winterkoninkjes die de lente in hun
bol hadden, het mannetje was druk bezig om het vrouwtje te verleiden.
Doordat ik niet snel kan draaien zijn die foto’s mislukt. ;-(
Dan nog maar een van de egel misschien morgen weer een kans.
Frans heeft het egeltje gefilmd en dat is zo leuk geworden, staat nog niet op zijn
site maar dat zal een dezer dagen wel gebeuren.
Het pimpelmeesje gaat met het grootste plezier in zijn kooi en dat
allemaal voor pindakaas met meelwormen.
Het andere pimpelmeesje zat rustig om zich heen te kijken.
Nu kun je ook gelijk zien hoe lelijk mijn achtergrond is geworden.
Dat was voorheen een groene wand waar de vogels zich in
konden verschuilen maar er zijn ergere zaken.
Het is meer dan een maand geleden dat ik iets van mij heb laten horen.
De pijn is de reden dat er haast niets is gebeurd.
Daarbij komt dat ik ook nog moet wennen aan de nieuwe medicatie.
Daarom heb ik maar eens in het archief gekeken en daar heb ik nog
leuke foto’s gevonden zoals dit portret van de halsbandparkiet die haast in
mijn fototoestel zat, sommige zijn echt niet bang voor mij.
Klik op de foto voor vergroting
Heel mooi is deze kastanje die op het bospad lag.
De huismus is iedere dag in de tuin aanwezig en dan zijn het wel
’n dertig tot veertig stuks en die hoor je wel.
Dat vind ik altijd een heerlijk gehoor dat gekwetter van de mussen
en de spreeuwen de vinken hebben weer een heel ander geluid.
Dan heb ik ook nog de groene snuitkever in de aanbieding, die foto is gemaakt
toen het weer wel wat warmer was dan nu.
De laatste foto is van een Turkse tortel en die komen ook iedere dag op bezoek.
Snel kom ik weer buurten en ik wens een iedereen een fijn en zonnig weekend.
