The red mask flower

Deze keer wat macro foto’s die ik in de tuin heb genomen toen
het mooier weer was en wat minder wind stond.

Er stond een heel mooi rood bloemetje in de tuin dat ik nog niet
eerder had gezien, bij mijn tuinvrienden gevraagd of iemand de
naam wist van dit bloemetje dat ongeveer 1 cm groot is.
Hij wordt ook wel The red mask flower genoemd en met een
beetje fantasie kan je wel zien waarom.

Het is de Alonsoa_meridionalis

Klik op de foto voor vergroting

Een van mijn lievelingsbloemen is de korenbloem ik vind
de kleur blauw erg mooi.
Een korenbloem met de halvemaanzwever en een klein
weetje dit kleine insect kan wel tot 300 slagen per seconden
maken en stilstaan in de lucht dat kunnen alle zweefvliegen.

Verscholen tussen het groen zit hier de nimf van de groenebladwants 

Als afsluiter de stippelblindwants en dat allemaal in een stukje bloemenweide ter grote van 24 vierkante meter en er was nog
veel meer moois om te fotograferen.

Koolmeesje

Er gebeurd niet zoveel of het stilte voor de storm is ik weet het niet.
Het was wel behoorlijk aan het waaien dus waren er niet
zoveel mogelijkheden om foto’s te maken.
en het was ook geen weer om in de tuin te zitten.
Ik heb alleen wat foto’s gemaakt  vanuit de keuken toen het regende.
Als eerste het koolmeesje die zicht rustig hield want die zag
de bui al hangen.

Klik op de foto voor vergroting

Tijdens de regen zaten de parkieten allemaal verscholen in de perenboom.
Wanneer je niet weet waar je ze moet zoeken dan vallen ze niet op
want de veren kleuren mooi mee tussen de blaadjes.

Ook Hennow de Vlaamse gaai mag niet ontbreken ik heb zoveel
foto’s van hem en ik weet dat het niet iedereens lieveling
is maar hij helpt mij door een moeilijke periode.

Hier was hij zo dicht bij me dat hij haast niet meer in beeld past.
Ik zit in de deuropening en hij zit op de leuning die gemaakt
is zodat ik steun heb als ik de tuin in ga.

De halsbandparkieten mogen Hennow ook al niet.
een heel strijdlustige dame had hem van de week
aardig te pakken en trok een veer uit zijn vleugel.
De veer steekt uit als een richtingaanwijzer.

Hennow heeft nu besloten dat het veiligst is om vlak
bij mij zijn stukje eierkoek op te eten want anders
pakken de kauwtjes het van hem af.

Gaai

Een nieuwe vriend

Het voelt allemaal wat onwennig en nog steeds kom ik zaken
tegen die verloren zijn gegaan en die ik opnieuw moet opzetten.
In de afgelopen dagen heb ik de foto’s van 2020 opnieuw geplaatst.
De rest heb ik van het blog verwijderd.
Een tijdje ben ik erg moe en dat kwam waarschijnlijk door
een lage Hb waarde.
Ik heb een ijzerinfuus gekregen om de boel op te krikken.
Thuis gekomen kreeg ik last van een allergische reactie
van het ijzerinfuus en dat komt zelden voor.

Dus ik heb veel tijd in de tuin doorgebracht en
ik  heb er een nieuwe vriend bij gekregen.
Het is een Gaai en ik heb hem/haar Hennow genoemd
en hij heeft mijn hart gestolen.

klik op de foto voor vergroting

We hebben samen ook een ding gemeen en dat zijn
onze ongelukkige voeten.
Volgens mij heeft Hennow vast gezeten er is iets
met zijn linkerpoot aan de hand.
Ik ben nu haast zover dat hij uit mijn hand eet.

De vogels hadden het ook goed warm met dit weer.
Dit is duidelijk te zien aan dit Kauwtje die de hele tijd
met zijn snavel wijdt open in de perenboom zat.

Opnieuw beginnen

Wat fout kon gaan is ook fout gegaan de wet van Murphy.
Mijn externe schrijf is gecrasht en ik heb een deel van mijn foto’s verloren.
Frans blies zijn computer op en er gingen nog wat andere zaken
mis en eerlijk gezegd zakt de moet me ’n klein beetje in de schoenen.
Anders maakte ik nog netjes een backup op DVD maar van 2019 en  2020
heb ik dat niet gedaan, ik was moe en alles koste me ontzettend
veel energie en dat breekt me nu op.
Al mijn tekeningen en schilderijen ben ik kwijt en wat ik echt heel
erg vind is dat Ziggo is gestopt met hosten van de foto’s van dit blog.
Daar kwam ik vandaag bij toeval achter maar het is niet de
eerste die gestopt is en zal ook niet de laatste zijn.
Er staan nu alleen nog foto’s bij de berichten van 2020 maar die
zullen ook verwijderd worden en zijn ook niet meer aanklikbaar.
Een hele andere website is ook verdwenen en daar had ik ook
heel veel energie ingestopt.
Het is nu tanden op elkaar zetten en orde op zaken gaan stellen.
Ook het werken met de nieuwe blogeditor heb ik nog niet in mijn
vingers en ik heb al opgevangen dat meer mensen er problemen
mee hebben.

Alleen het onderstaande blog zal blijven bestaan omdat ik  de foto’s
daarvan ergens anders heb gehost.

De komende tijd zal ik weinig tijd hebben voor bezoekjes en dat zal
ik best missen want dat was toch altijd leuk.
Iedereen wil ik bedanken voor de leuke en leerzame reactie en ik
hoop tot gauw, de tijd zal het leren.

Lost in space

olieverfschilderij 100 x 80 cm

 

Genieten

Genieten in de ochtend

Het is heerlijk om ’s morgens tussen de zoemende bijen
en de kwetterende mussen een kop koffie te drinken.
Je komt helemaal tot rust en vergeet even alle zorgen.
Heel mooi is het om deze aardhommel te zien genieten
van de nectar van dit kleine bloemetje van de radijsjes.

Klik op de foto voor vergroting pas dan worden alle
details goed weergegeven.

 

Hier heeft een koolmeesje het hoogste woord en ik besta
gewoon niet voor hem  zo dicht als ik bij hem komen.

En dan is het tijd voor wat afkoeling en een nieuw kapsel.

De bloemenweide

Voor het tweede jaar komt onze weidebloemenveld in bloei, je ziet
nu vooral het gele koolzaad in bloei staan.
En deze dubbelband zweefvlieg liet zich de nectar goed smaken.

Klik op de foto voor vergroting

De akkerhommel is helemaal gek van het Robertskruid wat volgens
sommige een ware plaag is.
Maar ik vind het een sierlijke plant met zijn kleine bloempjes.

Deze hommel valt niet te missen wanneer je hem hoort zoemen zit hij negen
van de tien keer in de papaver.
Het is moeilijk om alle soorten hommels uit elkaar te houden.
Volgens mij is dit de aardhommel.

Het watervrouwtje

Een beetje moe en uitgeblust probeer ik een onderwerp voor mijn blog te vinden.
Ruim vijf maanden zit ik binnen niet ziek maar ook niet gezond.
Deze keer neem ik als uitgangspunt het watervrouwtje.
Jaar in jaar uit staat zij op haar plek zon of regen
het maakt haar allemaal niets meer uit.
Omgeven door munt, papaver, aardbeien het blad
van de narcis, robertskruid en de acer.

Klik op de foto voor vergroting

Het is niet meer de keurige tuin van 25 jaar geleden,
maar het is wel een tuin met een eigen karakter geworden.
Ze kijkt uit op de goudenregen die ieder jaar zo mooi  bloeit.

Boven de watervrouw ligt in de Acer een veertje te schitteren
in de zon alsof het een kleine schat is.

En dan komt de merel kijken en wat gaat zij doen.
De aarde wegtrappen op zoek naar regenwormen.
Of uitgebreid een bad nemen, het was juist zo rustig voor
het watervrouwtje, maar met de rust is het nu gedaan.

Maar voorlopig kijkt de merel rustig rond.

Insecten en vogels in de tuin

De koolmeesjes vliegen druk heen en weer en soms heb je geluk
dat er een voor je lens wil poseren.
Ik moet zeggen dat de vogels ook steeds minder schuw zijn.
Het is echt genieten wanneer ik in een hoekje van de tuin zit en
er zitten twee of drie parkieten op een anderhalve
meter afstand die totaal niet bang zijn.
En de koolmeesjes die rakelings langs mijn hoofd vliegen.

Klik op de foto voor vergroting

Ook is een vast rustpunt in de tuin de pagode met Boeddha, dan ben ik
gelukkig en dankbaar dat we een tuin hebben.

Maandag zijn we aan de slag gegaan met macrofotografie.
Dat vind ik een schitterende tak van de fotografie.
Maar het valt niet mee om insecten goed in beeld te krijgen.
Deze vuurwants werkt gelukkig goed mee.

Rouw

Vandaag is een dag van stilte en voor mij begint dat op 1 mei in die nacht
sterft mijn moeder op weg naar het ziekenhuis stijgt er een damp vanaf de grond op
dat geeft een heel surrealistisch beeld er is geen verkeer het is zo stil.
We komen net te laat op het ziekenhuis aan mijn moeder word van zaal gehaald
en in de gang kan ik je een kus op je voor hoofd geven.
Mijn moeder voelt warm aan, ze zou ieder moment wakker kunnen worden.
Ik voel een ongelooflijk grote brok in mijn keel, mijn vader en Frans huilen.
Ook voor Frans betekende je veel meer voor hem dan zijn eigen moeder.
Op de terug weg hangen overal de vlaggen uit, mijn vader kan niet meer
alles overzien en wij moeten alles regelen, later blijkt dat hij alzheimer heeft.
Ze zijn ook al druk bezig om de kermis op te zetten in het dorp.
Ik beleef alles in een soort roes en ik voel me verdoofd.
Op 4 mei begraven wij mijn moeder en de vlaggen hangen half stok.
Op vijf mei hangen alle vlaggen weer uit en nu is het overal feest.
Het leven gaat gewoon door terwijl het voor mij stilstaat, het pijn doet in
mijn hart en de tranen die niet wilde komen stromen nu in een
eindeloze trage stroom die niet te stoppen is.
Deze dagen beleef ik anders dan een ieder en mama ik mis je zo.

Ter herinnering aan mijn ouders  (olieverfschilderij op canvas 100 x 80 cm.

 

Een nieuw fotomodel

Het is maanden geleden dat ik uit huis ben geweest en dat zal nog wel even duren.
Gelukkig hebben we een tuin waarin we nog volop kunnen genieten,
ook al gaat niet altijd alles naar wens.
Een paar weken geleden zat ik buiten toen deze schoonheid wel
twintig minuten voor mij poseerde.
Het is een pimpelmeesje zit waarschijnlijk net op nest,
wanneer ze langer op het nest zitten krijgen ze een kale onderbuik.
Het pimpelmeesje had wel zin in drinken en een bad.

Klik op de foto voor vergroting.

Je kunt heel goed de rand op de buik zien en natuurlijk moest ze
ook eventjes in de spiegel kijken hoe ze er nu uitzag. 

Nu nog een foto van de andere kant en al die tijd had ze geen oog voor mij.

De huismusjes maakte het wel heel erg bond, het leek net een Romeinse bad orgie.