Staartmeesjes

Het is voor mij altijd weer een verrassing wanneer ik niet zo lekker in mijn vel zit,
er ineens een vogeltje in de tuin komt die ik lang niet meer heb gezien.
Nu was het niet één maar vijf staartmeesjes, dan ben ik zo blij als een klein kind.

Het staartmeesje (Aegithalos caudatus) is ’n vogeltje dat ongeveer 16 cm is.
Maar dan is de staart 10 cm lang wel mee gemeten.
De staartmeesjes leven in groepjes en vooral zomers hoor je ze vaak
eerder dan je ze ziet.

Klik op de foto voor vergroting

Het is een leuk vogeltje en meestal hangt hij onder aan een tak aan de boom.

Fijne feestdagen

Het jaar is haast voorbij, we gaan aan de laatste week beginnen.
Iedereen wens ik fijne feestdagen en bovenal
een gezond en gelukkig 2020.
Maar ik hoop vooral dat het een jaar van vrede wordt en dat men
meer voor elkaar over heeft.
Een simpel woord kan al zoveel vreugde geven.
Liefde is leven en leven is liefde geven.
Gisteren zag ik in de boom voor de mannetjes specht en ik waarschuw
Frans en hij kijkt en ziet achter in de perenboom het vrouwtje.
Dit zijn van die momenten dat een sombere dag ineens
verlicht wordt door het zien van één vogeltje.

We gaan er even tussen uit en komen terug in het nieuwe jaar.

 

De Specht is weer terug.

Ik keek en voelde dat er iets gebeurde in de tuin en wonder boven wonder
lag mijn camera op tafel met de goede lens erop.
Mijn hartslag ging omhoog want je moet nu eenmaal snel zijn wil je vogels
goed op de foto krijgen en dit moest lukken.
Na haast een jaar van afwezigheid was de specht weer in de tuin.
Mevr. Specht deed zich te goed aan het vetblok ondanks de regen.

Klik op de foto voor vergroting

Maar wat is dat wat komt er nu weer aan dit is echt mijn blok en daar blijf jij vanaf.
Voor de spreeuwen heeft ze geen ontzag maar wanneer er een halsbandparkiet
verschijn dan ruimt zij het veld.

 

 

Ik zie haar nog net landen op de standaard van het vogelhuisje en het klinkt
misschien gek maar het voelt als een geschenk dat zij er weer is.

Iets wat ik haar nog niet eerder heb zien doen is dat zij gaat eten uit het voerhuisje.
Ze is duidelijk al meer hier geweest want ze weet goed de weg.
Het regent nog steeds maar zij brengt kleur in de tuin.

Daarna ploft ze neer in het broodmandje van de eksters en het winterkoninkje.
Wie kan haar wat maken, het is haar rondje tuin.

Tot slot vliegt ze nog steeds in de regen naar de perenboom om daar nog
even rustig rond te kijken en dan vliegt ze weg.
Mijn dag kan niet meer stuk de specht gefotografeerd en
het winterkoninkje gezien wat wil een mens nog meer.

Een egeltje en pimpelmeesje

Op zevenentwintig november de eerste foto’s van deze maand gemaakt, ook al was
het grauw en somberweer maar dit kon ik niet laten schieten.
Toen ik door het raam keek kon ik mijn ogen niet geloven, er liep rustig door ons
onkruid grasveld een egel te zoeken naar wormen, insecten en appel.
Snel mijn camera gepakt en natuurlijk zat de macrolens erop, snel de andere
lens erop gezet en mijn statief gepakt.
Toen met mijn trippelstoel naar de keukendeur en ik heb mijn best gedaan
om het egeltje zo goed mogelijk te fotograferen maar het was best donker.

Klik op de foto voor vergroting

Het watervrouwtje keek somber voor zich uit of dat ze wilde zeggen met dit weer
lukt je het nooit om iets moois te maken, het grasveld is een rommeltje.
Wat ze voor je gesnoeid hebben is ook helemaal mis gegaan, je ziet
alleen maar takken die zijn doorgeknipt en er is nergens
een blaadje groen te bekennen.
Je hebt gelijk dacht ik mijn hele groene achterwand is verdwenen.

Het is raar om deze tijd van het jaar een egel tegen te komen, maar misschien
komt het door het zachte weer.
Vlak naast de keukendeur zaten twee winterkoninkjes die de lente in hun
bol hadden, het mannetje was druk bezig om het vrouwtje te verleiden.
Doordat ik niet snel kan draaien zijn die foto’s mislukt. ;-(
Dan nog maar een van de egel misschien morgen weer een kans.

Frans heeft het egeltje gefilmd en dat is zo leuk geworden, staat nog niet op zijn
site maar dat zal een dezer dagen wel gebeuren.
Het pimpelmeesje gaat met het grootste plezier in zijn kooi en dat
allemaal voor pindakaas met meelwormen.

Het andere pimpelmeesje zat rustig om zich heen te kijken.
Nu kun je ook gelijk zien hoe lelijk mijn achtergrond is geworden.
Dat was voorheen een groene wand waar de vogels zich in
konden verschuilen maar er zijn ergere zaken.

 

Van Groene snuitkever tot Turkse tortel.

Het is meer dan een maand geleden dat ik iets van mij heb laten horen.
De pijn is de reden dat er haast niets is gebeurd.
Daarbij komt dat ik ook nog moet wennen aan de nieuwe medicatie.
Daarom heb ik maar eens in het archief gekeken en daar heb ik nog
leuke foto’s gevonden zoals dit portret van de halsbandparkiet die haast in
mijn fototoestel zat, sommige zijn echt niet bang voor mij.

Klik op de foto voor vergroting

Heel mooi is deze kastanje die op het bospad lag. 

De huismus is iedere dag in de tuin aanwezig en dan zijn het wel
’n dertig tot veertig stuks en die hoor je wel.
Dat vind ik altijd een heerlijk gehoor dat gekwetter van de mussen
en de spreeuwen de vinken hebben weer een heel ander geluid.

Dan heb ik ook nog de groene snuitkever in de aanbieding, die foto is gemaakt
toen het weer wel wat warmer was dan nu.

De laatste foto is van een Turkse tortel en die komen ook iedere dag op bezoek.
Snel kom ik weer buurten en ik wens een iedereen een fijn en zonnig weekend.

 

Herfst in de Horsten

Herfst heeft toch iets speciaals, het is de sfeer in het bos, je ruikt de bladeren
die op de grond zijn neergevallen, het heeft iets magisch.
De afgelopen dagen heb ik mijn hoofd gebroken om de paddenstoelen
en zwammen te identificeren bij deze ben ik niet verder gekomen dan dat
het een Mycena is maar welke soort het is dat blijf een vraagteken.

Klik op de foto voor vergroting

Het is heel mooi om te zien hoe de natuur alles wat ziek of dood is
hergebruikt hier is goed te zien hoe de koraalzwam een
stuk dood hout gebruikt  waar het zijn voeding uithaalt.
Het is echt een andere wereld en ik kan begrijpen
dat hier de verhalen ontstonden over trollen en elfen.

De vliegenzwam is denk ik de bekendste paddenstoel in Nederland.
In veel verhalen over heksen en kabouters komt deze paddenstoel voor.

 

De inktviszwam is een hele bijzondere paddenstoel, hoe hij aan
zijn naam komt dat is makkelijk te zien.
Ieder jaar is deze paddenstoel in de Horsten te bewonderen.

Een deel vergroting van de inktviszwam

De laatste is een paddenstoel die ik zo mooi vind en waarvan ik de naam
niet heb weten te achterhalen.
Maar ik vind de paddenstoel van een ongekende schoonheid
de kleuren en de wolken die er inzitten en dan de fraaie rok.

De snackbar is open

Wat is het fijn om weer wat variatie te zien, de spreeuw komt altijd deze
tijd van het jaar en blijft soms langer, maar dat zijn vaak
spreeuwen die vanuit Rusland hier overwinteren.
Hier is onze druivendief die rustig zit te kijken
waar de lekkerste druif is.

Klik op de foto voor vergroting

 

Uiteindelijk draait het maar om een ding de lekkerste en de sappigste druif.

Het roodborstje hebben we de hele zomer niet meer gezien
maar nu is hij er weer al verstopt hij zich wel.
In de takken van de sering, je kan goed zien dat het herfst is.

Maar uiteindelijk heb ik het roodborstje toch mooi te pakken. 

Als laatste de vink die ook weer regelmatig in de tuin is, zowel het mannetje
als vrouwtje dit is het vrouwtje die minder opvallend van kleur is.

Zou ik toch het belangrijkste vergeten de snackbar is open.